Beleidsonderzoekers kunnen niet alle patronen doorbreken die ons sociaal contract op de proef stellen, maar ze kunnen wel verschil maken door spiegels voor te houden en handelingsperspectieven te bieden. Te vaak wordt meer bewijswaarde gehecht aan rationeel-analytisch of positivistisch onderzoek, zoals doelmatigheidsonderzoek, en minder aan kwalitatief onderzoek, dat meerdere realiteiten benadrukt. Beleidsonderzoekers kunnen laten zien hoe dit elkaar aanvult en van betekenis is voor effectief en legitiem beleid. In dit essay laat de auteur zien wat een sterk sociaal contract vraagt van beleidsmakers en onderzoekers.