Deze beschouwing staat stil bij praktische belemmeringen en belangen waarmee een onderzoeker te maken kan krijgen in beleidsevaluaties. Het eerste deel reflecteert (niet uitputtend) op enkele praktische uitdagingen en hoe een onderzoeker daarmee in de praktijk om kan gaan. Een eerste uitdaging is dat evaluaties wat betreft aantallen, scope en timing niet altijd aansluiten bij de informatiebehoeften van beleidsmakers. Evaluatoren zullen voorts bij het uitwerken van een onderzoeksopzet (niet geheel onverwacht) ervaren dat beleidsmakers doorgaans geen of weinig rekening houden met een (latere) evaluatie. De laatste uitdaging in dit deel betreft toenemende verwachtingen van beleidsmakers (als opdrachtgever van evaluaties) ten aanzien van kwantificering in en digitalisering van evaluaties. Het tweede deel van deze beschouwing behandelt meer politieke belangen die de keuzeruimte voor een evaluator beperken. Het omgaan met deze belangen in beleidsevaluaties vereist de vaardigheid om partijen te kunnen overtuigen van de juistheid van de keuzes die een evaluator in zijn (of haar) onderzoek maakt. Het negeren van deze belangen kan de doorwerking van een onderzoek beperken. Het tweede deel staat daarom apart stil bij doorwerking.